Autonomiczna definicja pracodawcy w europejskim prawie zabezpieczenia społecznego. Rozważania na tle wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie AFMB
W sprawie C-610/18 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej sformułował autonomiczną definicję pracownika w prawie zabezpieczenia społecznego. Orzekł, że pracodawcą zatrudniającym pracowników, będących kierowcami transportu międzynarodowego, zobowiązanym do odprowadzenia składek na poczet świadczeń ubezpieczeniowych do krajowej instytucji zabezpieczenia społecznego jest — w świetle przepisów rozporządzeń 1408/2004 i 833/2004 — podmiot lub osoba fizyczna rzeczywiście, a nie fikcyjnie, zatrudniająca pracowników faktycznie pozostających do jej dyspozycji na czas nieokreślony oraz jej podporządkowanych. Taki pracodawca ponosi w rzeczywistości stosowne koszty wynagrodzenia zatrudnionych. Przysługują mu pełne uprawnienia do kontrolowania i podejmowana decyzji o rozwiązaniu z pracownikami stosunków pracy. Natomiast fakt zawarcia umowy o pracę przez podmiot albo osobą niespełniającą powyższych kryteriów po stronie zatrudniającego nie wywiera następstw prawnych, nie powoduje bowiem nawiązania stosunku pracy.
Bibliografia
Bibliografia/References
Świątkowski, A. M. (2008). Międzynarodowe prawo pracy. Tom I. Międzynarodowe publiczne prawo pracy — standardy międzynarodowe. Warszawa: C.H. Beck.
Świątkowski, A. M. (2010). Międzynarodowe prawo pracy. Tom II. Międzynarodowe prywatne prawo pracy. Warszawa: C.H. Beck.
Świątkowski, A. M (2014). Autonomiczna definicja pracownika. Monitor Prawa Pracy, (14).
Unterschütz, J. (2020). Europejska autonomiczna koncepcja pracownika. Monitor Prawa Pracy, (2).