Dyskryminacja ze względu na niepełnosprawność a rozwiązanie umowy o pracę z przyczyn obiektywnych w oparciu o kryteria wydajności i absencji

Trybunał Sprawiedliwości UE po raz kolejny wydał orzeczenie dotyczące zagadnienia dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność. W wyroku z 11 września 2019 r. w sprawie C-397/18, DW przeciwko Nobel Plastiques Ibérica SA, Trybunał uznał, że stan zdrowia pracownika uznanego za szczególnie podatnego na ryzyka związane z pracą w rozumieniu prawa krajowego, wchodzi w zakres pojęcia „niepełnosprawności” w rozumieniu dyrektywy 2000/78 jedynie wówczas, gdy ten stan powoduje ograniczenie zdolności wynikające w szczególności z długotrwałego osłabienia funkcji fizycznych, umysłowych lub psychicznych, które w oddziaływaniu z różnymi barierami może utrudniać danej osobie pełne i skuteczne uczestnictwo w życiu zawodowym na równych zasadach z innymi pracownikami. Rozwiązanie umowy o pracę z pracownikiem niepełnosprawnym z przyczyn obiektywnych w oparciu o kryteria wydajności i absencji stanowi pośrednią dyskryminację ze względu na niepełnosprawność, chyba że pracodawca wprowadził uprzednio wobec tego pracownika racjonalne usprawnienia w rozumieniu art. 5 dyrektywy 2000/78 w celu zagwarantowania przestrzegania zasady równego traktowania osób niepełnosprawnych.