Prawo do urlopu wypoczynkowego funkcjonariuszy – stosowanie w drodze analogii przepisów kodeksu pracy do administracyjnoprawnych stosunków zatrudnienia w celu „wypełnienia”luki w prawie (art. 66 ust. 2 Konstytucji RP, art. 31 ust. 2 Karty Praw Podstawowyc

Autorka szeroko przedstawia judykat, który według jej oceny, może w dłuższej perspektywie okazać się tzw. kamieniem milowym w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Choć jego faktyczna osnowa dotyczy szczegółowej kwestii związanej z poszukiwaniem właściwego wskaźnika do wyliczenia wartości ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy funkcjonariusza, to wobec przyjętej w jego uzasadnieniu argumentacji, w jaki sposób i na jakiej podstawie należy wypełnić występującą w tym przypadku lukę w prawie, może on przyczynić się do umocnienia tego nurtu argumentacji w dyskursie prawnym dotyczącym podmiotowego zakresu art. 66 ust. 2 Konstytucji RP w którym postuluje się objęcie standardem socjalnym wyznaczonym tym przepisem wszystkich wykonawców pracy, a nie tylko tych, którzy pozostają w prawnopracowniczych stosunkach zatrudnienia.