Procedura wycofania zaświadczenia A1 a wsteczne włączenie delegowanego pracownika do systemu zabezpieczenia społecznego państwa wykonywania pracy

W orzecznictwie Sądu Najwyższego sformułowano wymóg poprzedzenia wycofania zaświadczenia A1 przez ZUS uzgodnieniem z instytucją miejsca wykonywania pracy wstecznego podlegania właściwemu ustawodawstwu. W tym kontekście w opracowaniu omówiono procedurę wycofywania zaświadczenia A1, a także problematykę uzgadniania przez zainteresowane instytucje ustawodawstwa właściwego i wstecznego włączania delegowanego pracownika, odnośnie do którego wycofano zaświadczenie A1, do systemu właściwego. Na tym tle przedstawiony zostanie także problem ochrony delegowanego pracownika przed skutkami wstecznej weryfikacji ustawodawstwa w sytuacji braku rozbieżności co do ustawodawstwa właściwego, a w konsekwencji braku konieczności zawarcia stosownego porozumienia.

Bibliografia/References

Fuchs, M. & Janda, C. (2022). Europäisches Sozialrecht, Baden-Baden.

Helios, J. & Jedlecka, W. (2018). Wykładnia prawa Unii Europejskiej ze stanowiska teorii prawa. E-Wydawnictwo. Prawnicza i Ekonomiczna Biblioteka Cyfrowa. Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego.

Helios, J. (2014). Sędziokracja w Unii Europejskiej? Uwagi w kontekście działalności interpretacyjnej Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W: A. Bator, J. Helios, W. Jedlecka (Red.), Rządy prawa i europejska kultura prawna, E-Wydawnictwo. Prawnicza i Ekonomiczna Biblioteka Cyfrowa. Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego.

Höpfner, C. & Rüthers, B. (2009). Grundlagen einer europäischen Methodenlehre, Archiv für die civilistische Praxis. Tom 209 (1). https://doi.org/ 10.1628/000389909787443856

Lach, D.E. (2023), Widerruf der A1-Bescheinigung: Verfahren und Folgen – wie ist die Lücke in der Durchführungsverordnung zu schließen?, Zeitschrift für europäisches Sozial- und Arbeitsrecht (4). https://doi.org/10.37307/j.1868-7938.2023.04.05

Marcisz, P. (2015). Koncepcja tworzenia prawa przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Wolters Kluwer.

Ślebzak, K. (2014). Ustalanie ustawodawstwa tymczasowego na podstawie rozporządzeń 883/2004 oraz 987/2009, Praca i Zabezpieczenie Społeczne (7).

Ślebzak, K. (2016). „Delegowanie równolegle” w świetle przepisów dotyczących koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, Praca i Zabezpieczenie Społeczne (8).

Ślebzak, K. (2017), O wymogu podlegania przed delegowaniem ustawodawstwu państwa członkowskiego, w którym siedzibę ma pracodawca, w rozumieniu przepisów dotyczących koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, Praca i Zabezpieczenie Społeczne (10).

Ślebzak, K. (2018). Ustawodawstwo właściwe dla delegowanych pracowników najemnych w dziedzinie zabezpieczenia społecznego, Europejski Przegląd Sądowy (6).

Sypniewska, G. (2022). Pozasądowe metody rozwiązywania sporów między państwami członkowskimi w obszarze koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego – opis dostępnych procedur, Ubezpieczenia Społeczne. Teoria i Praktyka (1).

Szybkie, A. (2022). Weryfikacja ustawodawstwa właściwego a ochrona pracownika migrującego na gruncie prawa Unii Europejskiej o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, Przegląd Prawa i Administracji, 130.

Wronkowska, S. & Ziembiński, Z. (2001). Zarys teorii prawa, ARS BONI ET AEQUI.

Zieliński, M. J. (2017). Wybrane problemy interpretacyjne w zakresie podlegania ustawodawstwu właściwemu na podstawie unijnych przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, Ubezpieczenia Społeczne. Teoria i Praktyka (3).

Zieliński, M. J. (2021). Zakres związania sądów państwa członkowskiego zaświadczeniem o ustawodawstwie właściwym (E101 i A1) w razie stwierdzenia oszustwa – uwagi na tle orzeczeń TSUE w sprawach C-359/16, C-527/16, C-370/17 i C-37/18 oraz C-17/19, część I – Praca i Zabezpieczenie Społeczne (4), część II – Praca i Zabezpieczenie Społeczne, (5). DOI: 10.33226/0032-6186.2021.4.8