Wymiar sprawiedliwości w sprawach pracy w świetle Konstytucji RP

Autor analizuje konstytucyjne aspekty sprawowania wymiaru sprawiedliwości w sprawach pracy. Wychodząc z założenia, że Konstytucja RP nadaje najwyższą rangę ludzkiej pracy, a tym samym i dla związanego z nią ustawodawstwa, jednocześnie do tych samych zasad ustrojowych odwołuje się prawo pierwotne Unii Europejskiej, autor zauważa, że w zaspokajaniu praw pracowniczych prawo może ingerować tylko w wymiarze niezbędnym dla realizacji określonych wartości i zasad konstytucyjnych. Podkreśla, że formalizm (sztywność) rozbudowanych i nie zawsze spójnych rozwiązań prawa pracy i ubezpieczeń społecznych powinno łagodzić sumienie sędziowskie. Chodzi o ustalenie ad casum tego, co można określić jako sprawiedliwe warunki społecznej kooperacji.

Bibliografia/References

Florek, L. (1997). Konstytucyjne gwarancje uprawnień pracowniczych. Państwo i Prawo, (11–12).

Liszcz, T. (200). Konstytucyjne zasady prawa pracy. W T. Bojarski & E. Gdulewicz (Red.), Konstytucyjny ustrój państwa. Księga jubileuszowa Profesora Wiesława Skrzydło. Uniwersytet im. Marii Curie-Skłodowskiej.

Rawls, J. (1994). Teoria sprawiedliwości. PWN.

Stelmachowski, A. (1998). Zarys teorii prawa cywilnego. Wydawnictwa Prawnicze PWN.

Winczorek, P. (2000). Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. Liber.

Zieliński, M., & Zirk-Sadowski, M. (2021). Klaryfikacyjność i derywacyjność w integrowaniu polskich teorii wykładni prawa. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, (2).