DOI: 10.33226/0032-6186.2021.5.7
JEL: H55
Maciej Jakub Zieliński
ORCID: 0000-0003-2250-6582 ,
e-mail: maciej.zielinski|amu.edu.pl| |maciej.zielinski|amu.edu.pl
Zakres związania sądów państwa członkowskiego zaświadczeniem o ustawodawstwie właściwym (E101 i A1) w razie stwierdzenia oszustwa — uwagi na tle orzeczeń TSUE w sprawach C-359/16, C-527/16, C-370/17 i C-37/18 oraz C-17/19 — część 2
Autor analizuje orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczące związania sądów państwa członkowskiego zaświadczeniem o ustawodawstwie właściwym (E101 i A1) w razie stwierdzenia oszustwa. Zarówno w polskiej literaturze, jak i judykaturze orzeczeniom z tego zakresu przypisuje się różne skutki. Zdaje się dominować przeświadczenie o osłabieniu mocy wiążącej wspomnianych zaświadczeń. Artykuł ma na celu krytyczną takiego zapatrywania, a także sformułowanie wniosków płynących z rysującej się linii orzeczniczej. Pierwsza część artykułu została opublikowana w poprzednim numerze PiZS.
Bibliografia
Bibliografia/References
Leczykiewicz, D. (2019). Prohibition of Abusive Practices as A „General Principle” Of EU Law. Common Market Law Review, 56.