Zarządzanie wiedzą w zespołach zdalnych — studium przypadku COVID-19

Zarządzanie wiedzą jest kluczowe dla działania nowoczesnych organizacji — przedsiębiorstw i firm. Zespoły zdalne dotychczas były rzadkością. Jedynie sektor IT korzystał z tej metody działania. Nowe warunki pracy podczas wymuszonej izolacji gwałtownie zmieniły tę sytuację. Prawie wszystkie organizacje musiały się zwirtualizować. Jednym z największych wyzwań okazało się zarządzanie wiedzą, ponieważ powstał ogromny popyt na nowe kompetencje. Jest wiele przeszkód do pokonania, jak np. kultura organizacji czy brak kompetencji cyfrowych. Potrzebujemy przyswoić nowe metody szkolenia pracowników i zarządzania wiedzą, by stać się konkurencyjnymi w najbliższej przyszłości i skutecznie prowadzić politykę personalną.

Bibliografia/References

Aniszewska, G. (2007). Kultura organizacyjna w zarządzaniu. Warszawa: PWE.

Antczak, Z. (2005). Funkcja personalna w przedsiębiorstwie: w okresie transformacji gospodarczo-społecznej w Polsce. Wrocław: Akademia Ekonomiczna we Wrocławiu.

Bassi, L. i McMurrer, D. (2006). Human capital and organizational performance: Next generation. Whitepaper available online: www.mcbassi.com (10.10.2018)

Bojewska, B. (2015). Innowacyjność organizacji sieciowych w gospodarce opartej na wiedzy. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Szkoły Głównej Handlowej.

Cameron, E. i Green, M. (2009). Nadawanie sensu zarządzaniu zmianą. Londyn: Kogan Page.

Chmiel, N. (2003). Psychologia pracy i organizacji. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Christoper, E. (2012). Communication across cultures. Londyn: Palgrave Mac Millan. https://doi.org/10.1007/978-1-137-01097-1

Czarkowski, J. J. (2012). E-learning dla dorosłych. Warszawa: Diffin.

Dalkir, K. i Liebowitz, J. (2011). Knowledge Management in Theory and Practice. MIT Press.

Danilewicz, D. (2004). Analiza efektywności programów szkoleniowych. W: M. Juchnowicz (red.), Standardy europejskie w zarządzaniu zasobami ludzkimi. Warszawa: Poltext.

Deci, E. L. i Ryan, R. M. (1985). Intrinsic motivation and self-determination in human behavior. New York: Plenum Publishing Co. https://doi.org/10.1007/978-1-4899-2271-7

Dunning, J. (1994). Multinational Enterprises and the Global Economy. Massachusetts: Edwar Elgar Publishing.

Griffin, R. (2017). Podstawy zarządzania organizacjami. Warszawa: PWN.

Hibbard, J. (1997). Knowing what we know. Information Week, 20.10.1997.

KGMG (2004). Zarządzanie wiedzą w Polsce — Raport badawczy. Warszawa: KPMG.

Klimczok, M. A. i Tomczyk, A. (2012). Zarządzanie wiedzą — współczesna koncepcja zarządzania przedsiębiorstwem. Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanitas. Zarządzanie, (2).

Klimek, J. (2019). Inteligentny rozwój firmy rodzinnej a współczesne wartości. Warszawa: Diffin.

Krawczyk-Bryłka, B. (2016). Budowanie zespołu wirtualnego — zasady i wyzwania. Politechnika Gdańska. Studia Informatica Pomerania, 2(40). https://doi.org/10.18276/si. 2016.40-09

Linstead, S., Fulom, L. i Liley, S. (2004). Management and organization. New York: Palgrave Mcmillan.

Macintosh, A. (1996). Position Paper on knowledge asset Management. Artificial Intelligence Applications Institut. Uniwersity of Edinburgh.

Macko, M. (2009). Poczucie sprawiedliwości organizacyjnej a zachowania pracowników. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Społecznych UAM.

Mikuła, B. (2005). Geneza, przesłanki i istota zarządzania wiedzą w organizacji. W: K. Perechuda (red.), Zarządzanie wiedzą w przedsiębiorstwie. Warszawa: PWN.

Miroński, J. (2014). Wyzwania zarzadzania wiedzą w zespołach wirtualnych. E-mentor, (5). https://doi.org/10.15219/em57.1142

Pietrzyk, S. (2015). Innowacyjne podejście do zarządzania wiedzą na przykładzie szkolenia osób 50+. Przedsiębiorczość i Zarządzanie. Zarządzanie — nowe perspektywy: heurystyczne podejście do innowacyjności, XVI(11).

Pocztowski, A. (2008). W: A. Pocztowski (red.), Zarządzanie talentami w organizacji. Kraków: Oficyna Wolters Kluwer Business.

Pocztowski, A. i Wiśniewski, Z. (2004). Zarządzanie zasobami ludzkimi w warunkach nowej gospodarki. Kraków: Oficyna Ekonomiczna.

Probst, G., Raub, S. i Romhardt, K. (2002). Zarządzanie wiedzą w organizacji. Kraków: Oficyna Ekonomiczna.

Rokita, J. (2003). Organizacja ucząca się. Katowice: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej im. K. Adamieckiego w Katowicach.

Romanowska, M. (2004). W: M. Romanowska (red.), Leksykon zarządzania wiedzą. Warszawa: Diffin.

Singelis, T. M., Triandis, H. C., Bhawuk, D. P. S. i Gelfand, M. J. (1995). Horizontal and vertical dimensions of individualism and collectivism: a theoretical and measurement refinement. Cross-Cultural Research, (29). https://doi.org/10.1177/106939719502900302

Stefaniuk, T. (2014). Komunikacja w zespole wirtualnym. Warszawa: Diffin.

Sułkowski, Ł. (2015). Metody zarządzania współczesnym przedsiębiorstwem. Łódź: SAN.

Taleb, N. N. (2020). Czarny łabędź. Poznań: ZYSK i SKA.

Wiig, K. (1997). Knowledge Managament: Where did it come from and where it will go? Expert Systems with applications. Pergamon Press/Elesevier, (14). https://doi.org/10.1016/S0957-4174(97)00018-3

Wróblewska, V. (2014). Charakterystyka wpływu czynnika strategicznego na zarządzanie wiedzą. W: E. Gołębiowska (red.), Przedsiębiorczość i Zarządzanie, XV(111). Łódź: Wydawnictwo SAN.

Wyrozębski, P. (2011). Wiedza i zarządzanie wiedzą w organizacji. W: M. Trocki (red.), Zarządzanie wiedzą w projektach. Metodyki, modele kompetencji i modele dojrzałości. Warszawa: Oficyna Wydawnicza SGH.