Podział nieruchomości gruntowej jest jednym z kluczowych zagadnień dla powstania nowego przedmiotu obrotu cywilnoprawnego. Przeprowadzony na początku podział ewidencyjny nieruchomości stanowi punkt wyjścia do późniejszego podziału prawnego i ostatecznie zmiany właściciela. Jednakże władztwo planistyczne jednostek samorządu terytorialnego zmierzające do zachowania spójności ładu przestrzennego powoduje, że treść decyzji podziałowej może być rozbudowana i zawierać postanowienia wpływające wprost na procedurę zbycia tej nieruchomości, jej zagospodarowania lub skomunikowania z najbliższą drogą publiczną, co bezpośrednio wpływa na bezpieczeństwo obrotu prawnego nieruchomościami gruntowymi. Wyraża się to nie tylko w odpowiedzialności sprzedawcy względem kupującego, ale także w odpowiedzialności notariusza względem stron czynności notarialnej lub odmowy sporządzenia umowy przenoszącej własność wydzielonych geodezyjnie działek gruntu. Czasami jednak w decyzjach podziałowych pojawiają się ograniczenia, za którymi nie stoją regulacje prawne, a na pewno nie te wprost wyrażone w aktach prawnych. Z tego względu celem artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie o podstawę prawną rozszerzania treści decyzji podziałowej o dodatkowe warunki związane z obrotem prawnym wydzielanej działki ewidencyjnej, a także próba ustalenia konsekwencji prawnych dla umów przenoszących własność nieruchomości niezgodnie z treścią decyzji podziałowej. W tekście poruszono również problematykę wyeliminowania z obrotu prawnego ostatecznej decyzji podziałowej, której treść nie odpowiada stanowi faktycznemu.

W glosie poruszono problematykę wpływu zatwierdzenia regulaminu gry hazardowej przez właściwy organ administracji publicznej na możliwość kontroli abuzywności treści tego regulaminu. Rozważania rozpoczęto od kwestii kluczowej dla podjętego zagadnienia, a zatem przedstawiono definicję wzorca umownego oraz jego kwalifikacji prawnej. Na tej podstawie uznano regulamin gry hazardowej za szczególny typ wzorca umownego, który nadaje aktualności — pomijanemu obecnie — podziałowi na wzorce normatywne oraz nienormatywne, w tym na wzorce kwalifikowane i niekwalifikowane. Ponadto w prowadzonych rozważaniach posłużono się porównaniem regulacji o grach hazardowych z rozwiązaniami przyjętymi w prawie energetycznym i prawie telekomunikacyjnym w zakresie kontroli wstępnej treści stosowanych na tych rynkach wzorców umownych dla wykazania niedoskonałego stanu normatywnego przy grach hazardowych. Ostatecznie prowadzone analizy pozwoliły wykluczyć uznanie przepisów o grach hazardowych za lex specialis względem regulacji art. 384–385 4 k.c.