Krytyka koncepcji tzw. wspólnika iluzorycznego
Artykuł poświęcony jest krytycznej analizie koncepcji wykreowanej w orzecznictwie dotyczącej uznawania wspólnika dwuosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za „wspólnika iluzorycznego” i w konsekwencji przypisywania drugiemu na gruncie ubezpieczeń społecznych statusu „niemalże jedynego” wspólnika. Kwalifikacja taka oznacza, że „niemalże jedyny” wspólnik nie może być zatrudniony w tej spółce na podstawie umowy o pracę i co za tym idzie taka osoba nie podlega z tego tytułu ubezpieczeniom społecznym, lecz powinna podlegać ubezpieczeniu jako wspólnik spółki jednoosobowej (czyli osoba prowadząca pozarolniczą działalność). Autorzy przedstawiają wątpliwości dotyczące przedmiotowej koncepcji zarówno w oparciu o przepisy krajowe, jak i przepisy Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.
Bibliografia
Bibliografia/References
Gudowska, B. (2011). W: B. Gudowska i J. Strusińska-Żukowska (red.), System ubezpieczeń społecznych. Komentarz. Warszawa.
Hajn, Z. (2000). Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16.12.1998 r., II UKN 394/98. Orzecznictwo Sądów Polskich, (12).
Jackowski, M. (2008). Ochrona praw nabytych w polskim systemie konstytucyjnym. Warszawa.
Latos, B. (2008). Klauzula derogacyjna i limitacyjna w Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Warszawa.
Mizerski, R. (2009). Test legalności w systemie Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Warszawa.
Nowicki, M. A. (2017). Wokół konwencji europejskiej. Komentarz do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Warszawa.
Wiącek, M. (2016). Komentarz do art. 87 Konstytucji. W: M. Safjan i L. Bosek (red.), Konstytucja RP. Tom II. Komentarz Art. 87–243. Warszawa.
Wróbel, A. (2011). Uwagi do art. 1 Protokołu nr 1 do EKPCz. W: L. Garlicki (red.), Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Tom II. Komentarz do artykułów 19–59 oraz Protokołów dodatkowych. Warszawa.
