Autorka omawia orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w których wskazał on na bezpośrednie zastosowanie art. 21, art. 31 ust. 2 oraz art. 47 Karty praw podstawowych UE (orzeczenia Egenberger, IR v JQ, Bauer i Max Planck). Zwraca uwagę na ograniczone znaczenie tej linii orzeczniczej ze względu na utrzymanie w niej argumentacji zawartej w orzeczeniu AMS, że tam gdzie w zapisie Karty jest odwołanie do „prawa i praktyk krajowych”, taki zapis uniemożliwia bezpośrednie zastosowanie Karty. Zdaniem autorki skutek linii orzeczniczej wskazującej na bezpośrednie zastosowanie Karty zależy także od liczby i jakości pytań prejudycjalnych kierowanych przez sądy z danego państwa.