Końcowe rozwiązania przyjęte w dyrektywie o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji podmiotów ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych (Insurance Recovery and Resolution Directive – IRRD, Projekt IRRD) będą miały wpływ na strukturę instytucjonalną i prawną sektora ubezpieczeniowego oraz sieci bezpieczeństwa finansowego w Polsce. W tym kontekście zasadniczego znaczenia nabiera sposób, w jaki ostateczne zapisy dyrektywy IRRD zostaną implementowane do polskiego porządku prawnego. W artykule zostały przedstawione instrumenty restrukturyzacyjne uporządkowanej likwidacji, procedury dotyczące wycen majątku podmiotów restrukturyzowanych, stosunki z państwami trzecimi oraz ich analiza pod kątem wdrożenia do polskiego sektora ubezpieczeniowego.

Na poziomie Unii Europejskiej (EU) na ukończeniu są prace legislacyjne nad uchwaleniem dyrektywy o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji podmiotów ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych (Insurance Recovery and Resolution Directive – IRRD). Rozwiązania przyjęte w tej dyrektywie będą miały wpływ na strukturę instytucjonalną i prawną polskiego sektora ubezpieczeniowego oraz sieci bezpieczeństwa finansowego w Polsce. W tym kontekście zasadniczego znaczenia nabiera, jakie rozwiązania zostały przygotowane przez Komisję Europejską w projekcie dyrektywy IRRD. Celem artykułu jest przedstawienie najważniejszych obszarów tego projektu wraz z ich analizą.

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie kluczowych obowiązków podmiotów wchodzących w skład konglomeratu finansowego oraz potencjalnych problemów podmiotu wiodącego, które mogą się pojawiać w związku z udziałem w realizowaniu nadzoru uzupełniającego. Ponadto w artykule przedstawiono postulaty zmian w ustawie o nadzorze uzupełniającym, które mogłyby wzmocnić osiągnięcie celu, jakim jest ochrona stabilności podmiotów finansowych wchodzących w skład konglomeratu finansowego.

W ostatnich latach na krajowym rynku funduszy inwestycyjnych widoczna jest tendencja wyrażająca się w konsolidacji tego rynku, która to konsolidacja ma szczególne aspekty tak prywatno-, jak i publicznoprawne. Najważniejszym elementem w ramach tego procesu jest bowiem uprawnienie KNF do sprawowania kontroli nad przepływami kapitałowymi zachodzącymi w obrębie danej instytucji finansowej, tj. w danym towarzystwie funduszy inwestycyjnych. Naczelną ideą tej regulacji jest niedopuszczenie do przejęcia kontroli nad danym TFI i niedopuszczenie do uzyskania znacznego wpływu na zarządzanie TFI przez akcjonariuszy, którzy nie dają rękojmi prawidłowego funkcjonowania TFI i nie zapewniają stabilności i bezpieczeństwa jego dalszej działalności. W treści niniejszej części publikacji autorzy odniosą się w szczególności do kwestii decyzji w sprawie zakazu wykonywania prawa głosu z akcji TFI lub zakazu wykonywania uprawnień podmiotu dominującego TFI, a także wskażą publicznoprawne konsekwencje wydania przez Komisję Nadzoru Finansowego takiej decyzji, odnosząc się również do aspektów prywatnoprawnych.

W ostatnich latach na krajowym rynku funduszy inwestycyjnych widoczna jest tendencja wyrażająca się w konsolidacji tego rynku, która to konsolidacja — jakkolwiek na pierwszy rzut oka wydaje się zjawiskiem właściwym tylko dla prawa prywatnego — ma szczególne aspekty tak prywatno-, jak i publicznoprawne. Najważniejszym elementem w ramach tego procesu jest bowiem uprawnienie KNF do sprawowania kontroli nad przepływami kapitałowymi zachodzącymi w obrębie danej instytucji finansowej, tj. w danym towarzystwie funduszy inwestycyjnych. Naczelną ideą tej regulacji jest niedopuszczenie do przejęcia kontroli nad danym TFI i niedopuszczenie do uzyskania znacznego wpływu na zarządzanie TFI przez akcjonariuszy, którzy nie dają rękojmi prawidłowego funkcjonowania TFI i nie zapewniają stabilności i bezpieczeństwa jego dalszej działalności. Mechanizm ten jest złożony z dwóch części. Po pierwsze, z mechanizmu zawiadomienia, na mocy którego KNF została wyposażona w kompetencje do wyrażenia sprzeciwu odnośnie do zamiaru bezpośredniego albo pośredniego nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji TFI w liczbie zapewniającej osiągnięcie lub przekroczenie odpowiednio 10%, 20%, jednej trzeciej, 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu lub udziału w kapitale zakładowym. Po drugie zaś, co będzie przedmiotem analizy w niniejszej publikacji, z mechanizmu decyzji KNF w sprawie zakazu wykonywania prawa głosu z akcji TFI lub zakazu wykonywania uprawnień podmiotu dominującego TFI. Uwzględniając okoliczność, że decyzja ta wywiera skutki tak w sferze prawa administracyjnego, jak i handlowego, oraz że pozostaje ona poza głównym nurtem zainteresowań doktryny, celowe jest bliższe i szczegółowe scharakteryzowanie tej decyzji, procedury jej wydawania oraz konsekwencji prawnych jej wejścia do obrotu prawnego.

Niniejszy artykuł został poświęcony analizie publicz- noprawnych aspektów transakcji nabywania znacznych pakietów akcji towarzystw firm inwestycyjnych. W artykule scharakteryzowano procedurę ustalania
przez Komisję Nadzoru Finansowego, czy nabywca znacznego pakietu akcji daje rękojmię prawidłowego, bezpiecznego i stabilnego działania towarzystw funduszy inwestycyjnych, jak również kwestię tak wyrażenia, jak i braku wyrażenia (sprzeciwu) przez Komisję Nadzoru Finansowego zgody na nabycie znacznego
pakietu akcji towarzystwa funduszy inwestycyjnych.

Elementem rozważania jest także przedstawienie mechanizmów zabezpieczających respektowanie obowiązków związanych z nabywaniem znacznych pakietów akcji, jak i ocena samej instytucji nadzoru nad nabywaniem znacznych pakietów akcji towarzystw funduszy inwestycyjnych.

Niniejszy artykuł został poświęcony analizie prawnej transakcji nabywania znacznych pakietów akcji towarzystw firm inwestycyjnych. Autorzy skupili się w jego treści wyłącznie na kwestiach najważniejszych z punktu widzenia praktyki prowadzenia takich transakcji.

W artykule przedstawili w szczególności specyfikę takich transakcji, ratio poddania ich przebiegu nadzorowi sprawowanemu przez Komisję Nadzoru Finansowego, jak również szczegółowo scharakteryzowali instytucję zawiadomienia o nabyciu znacznego pakietu akcji towarzystwa funduszy inwestycyjnych.

Wchodzące w życie z dniem 1.01.2020 r. przepisy ustawy o zmianie ustawy o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym wprowadzają nowy model nadzoru nad działalnością biegłych rewidentów oraz firm audytorskich w Polsce. Powyższe zmiany mają istotne znaczenie dla wszystkich uczestników obrotu gospodarczego korzystających z usług tych podmiotów, jak również dla samych biegłych rewidentów i firm audytorskich. W niniejszym opracowaniu zostaną przedstawione nowe zasady nadzoru publicznego w tym segmencie rynku oraz konsekwencje dokonywanej reorganizacji modelu nadzoru nad działalnością biegłych rewidentów i firm audytorskich.