Celem publikacji jest dokonanie analizy i krytycznej oceny wybranej literatury przedmiotu i zaproponowanie nowej koncepcji zarządzania wiedzą i zarządzania innowacjami, opartej na integracji tych dwóch obszarów funkcjonalnych w jedną systemową całość. Do realizacji tego celu wykorzystano metody badawcze, takie jak: analiza krytyczno- poznawcza wybranej literatury przedmiotu, metoda opisowa i porównawcza oraz metoda projekcyjna. Metody te umożliwiły dokonanie krytycznej interpretacji kluczowych pojęć, takich jak: wiedza, jej rodzaje, zarządzanie wiedzą; innowacja, jej typy, zarządzanie innowacjami. Natomiast metoda projekcyjna posłużyła do opracowania i prezentacji autorskich definicji: wiedzy, zarządzania wiedzą, innowacji, zarządzania innowacjami oraz do przedstawienia modelu integracji sprawnego zarządzania wiedzą i zarządzania działalnością innowacyjną. Wskazane elementy konstrukcyjne artykułu stanowią o jego oryginalności. Mają one istotne dla kadry kierowniczej walory poznawcze i praktyczne, umożliwiające (po ich zastosowaniu) systemowe przekształcenie przedsiębiorstwa z tradycyjnego w przedsiębiorstwo innowacyjne, oparte na wiedzy, uczące się.

Celem artykułu jest wykazanie na podstawie wyników analizy i krytycznej oceny wybranej literatury, że działalność innowacyjna, tak jak każdy obszar funkcjonalny przedsiębiorstwa, powinna być objęta systemowym zarządzaniem opartym na wiedzy i wypracowanych przez naukę rozwiązaniach modelowych. Do osiągnięcia tego celu wykorzystano następujące metody badawcze: analizę poznawczo-krytyczną wybranej literatury przedmiotu, metodę opisową i porównawczą oraz metodę projekcyjną wykorzystaną przez autora do opracowania własnej definicji innowacji, zarządzania innowacjami i opracowania modelu zarządzania innowacjami w ujęciu procesowym. Właśnie te elementy stanowią o oryginalności publikacji. Znaczenie podjętej w artykule tematyki jest istotne zarówno w kontekście funkcjonowania komórek marketingu w samym przedsiębiorstwie, jak i w kontekście kształtowania nowych relacji z elementami rynku, szczególnie w zakresie: 1) systemowego pozyskiwania informacji rynkowych i przetwarzania ich na potrzeby procesów informacyjno-decyzyjnych oraz samych procesów innowacyjnych, 2) kształtowania wzajemnych, partnerskich relacji z instytucjami rynkowymi i indywidualnymi klientami, sprzyjających systemowemu pozyskiwaniu wiedzy zewnętrznej na potrzeby procesów tworzenia i wdrażania innowacji.

Powszechnie uważa się, że innowacje stanowią ważny czynnik rozwoju organizacji i wzrostu ich konkurencyjności. Teza ta nie zawsze znajduje potwierdzenie w wynikach osiąganych przez podmioty gospodarcze. Przyczynami takiego stanu mogą być błędy popełniane przez kierowników w zakresie zarządzania innowacjami. W szczególności chodzi tu o intuicyjne, przypadkowe traktowanie działalności innowacyjnej, wieloznaczne rozumienie innowacji, nieznajomość modeli przebiegu procesów innowacji. Zasadne jest więc zaproponowanie zmian w podejściu do zarządzania innowacjami. W artykule podjęto próbę rozwiązania problemu badawczego zawartego w pytaniu: czy modele procesów innowacji sprzyjają zwiększeniu sprawności zarządzania działalnością innowacyjną? Jest to pytanie ogólne. Udzielenie odpowiedzi na tak sformułowane pytanie wymagało postawienia kilku pytań szczegółowych, takich jak: 1) czym są innowacje i jaki jest ich wpływ na rozwój organizacji?, 2) czym charakteryzują się generacje wybranych modeli innowacji?, 3) jak wykorzystać uniwersalny model innowacji do racjonalizacji zarządzania działalnością innowacyjną? Odpowiedzi na powyższe pytania stanowią o strukturze publikacji. Konstrukcja artykułu została wzbogacona o autorską propozycję koncepcji modelowego zarządzania innowacjami, mogącego przyczynić się do racjonalizacji tego procesu. Aby zrealizować wskazane cele, wykorzystano następujące metody badawcze: analizę krytyczno-poznawczą piśmiennictwa, metodę opisową i porównawczą oraz metodę projekcyjną do zaproponowania uniwersalnego modelu zarządzania procesami innowacyjnymi.

Wszystkie przedsiębiorstwa znajdują się w określonym otoczeniu, którego elementy mają istotny wpływ na ich funkcjonowanie i rozwój. Przedsiębiorstwa wytwarzają produkty zaspokajające potrzeby klientów. W zamian klienci dostarczają przedsiębiorstwom wartość ekonomiczną, informacje oraz posiadaną wiedzę i doświadczenie. Między przedsiębiorstwami a elementami otoczenia (klientami) zachodzą więc ciągłe interakcje, którymi należy racjonalnie zarządzać, aby zachować niezbędną równowagę. Na burzliwe zmiany w otoczeniu przedsiębiorstwa powinny reagować zmianami wewnętrznymi. Tego typu zmiany przybierają postać innowacji, które dostarczają klientom określoną wartość. Aby wartość ta była oczekiwana, należy włączyć klientów do procesu współtworzenia innowacji. Kształtowanie wzajemnych relacji powinno mieć charakter modelowy. Działalność innowacyjna musi być objęta zarządzaniem na wzór zarządzania innymi obszarami funkcjonalnymi przedsiębiorstwa. Uwaga kierowników powinna się skupiać nie tylko na tworzeniu innowacji produktowych i procesowych, ale także innowacji zarządczych, skierowanych na kreowanie społecznego kapitału innowacji oraz innowacyjnego środowiska doświadczeń. Chodzi o wzmacnianie pozycji rynkowej przedsiębiorstwa poprzez racjonalne zarządzanie innowacjami. W praktyce istnieje znaczna luka między stanem postulowanym a rzeczywistością, dlatego celem artykułu jest próba znalezienia odpowiedzi na pytanie, czy zarządzanie innowacjami może sprzyjać wzmacnianiu pozycji rynkowej przedsiębiorstwa oraz określenie możliwości wykorzystania modelu współtworzenia wartości dla klientów opartego na partnerskich relacjach do zwiększenia skuteczności wdrażania innowacji.

Jedną z podstawowych cech współczesnych organizacji zarówno przemysłowych, jak i usługowych jest zdolność do systemowego tworzenia i wdrażania innowacji przy aktywnym udziale klientów w tych procesach. Zasadne jest więc oparcie polityki zarządzania organizacjami na perspektywie klienta. Umożliwia ona pozyskiwanie wartości, jej współtworzenie przy aktywnym udziale klientów oraz systemowe wykorzystanie ich wiedzy i doświadczeń poprzez interakcje zachodzące wielokrotnie w dowolnym miejscu i czasie. W praktyce gospodarczej większość organizacji funkcjonujących w Polsce jest zarządzana z perspektywy organizacji, co prowadzi do względnie niskiej innowacyjności podmiotów gospodarczych. W artykule podjęto próbę oceny poziomu innowacyjności organizacji przemysłowych i usługowych przez pryzmat podstawowego miernika, jakim jest udział organizacji innowacyjnych w ogólnej ich liczbie, w szczególności podjęto próbę odpowiedzi na pytania: 1) czy polskie organizacje przemysłowe i usługowe są innowacyjne? 2) jaka jest struktura wdrażanych innowacji? 3) jaka jest dynamika wdrażanych innowacji? 4) czy innowacje marketingowe znajdują odzwierciedlenie w polityce rozwoju organizacji? 5) jaka jest struktura innowacji marketingowych? Celem publikacji jest też sprawdzenie tezy, że powszechność wdrażania innowacji marketingowych jest względnie niska i zróżnicowana w organizacjach przemysłowych oraz usługowych. Zależy ona głównie od wielkości organizacji gospodarczych oraz typów innowacji. Wdrażane innowacje są raczej skutkiem myślenia z perspektywy organizacji, a nie myślenia z perspektywy klientów.