Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego 05/2024

Ustawa z 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych od początku jej obowiązywania nie zawierała kryteriów pozwalających na jednoznaczne zakwalifikowanie budynku i budowli na potrzeby opodatkowania podatkiem od nieruchomości. W pierwszym okresie obowiązywania (do 2002 r.) wskazywano, że przyczyną tego stanu rzeczy jest brak definicji budowli, przy jednoczesnym bardzo ogólnym zdefiniowaniu budynku. W efekcie w 2003 r. do ustawy zostały wprowadzone powiązane definicje budynku i budowli, odsyłające do prawa budowlanego. Konstrukcja tych definicji w 2011 r. po raz pierwszy była przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który wydając wyrok interpretacyjny, nie wyeliminował tych przepisów z systemu prawa. W wyroku w sprawie P 33/09 Trybunał wskazał natomiast ustawodawcy potrzebę szybkiej zmiany definicji budowli. W następstwie tego orzeczenia przygotowane zostały dwa projekty ustaw zawierających nowe definicje, ale nie doczekały się one uchwalenia. Sprawa trafiła w 2017 r. po raz drugi do Trybunału. Wydał on znowu wyrok interpretacyjny (SK 48/15), który nie zmniejszył jednak narastających sporów co do kwalifikacji tych obiektów jako przedmiotów opodatkowania. W roku 2023 Trybunał w wyroku rozstrzygającym sprawę klasyfikacji silosów (SK 14/21) postanowił stwierdzić niezgodność z Konstytucją przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych zawierających definicję budowli i nakazać zmianę definicji budynku. W związku z tym w ciągu 18 miesięcy od dnia ogłoszenia tego wyroku we wskazanej ustawie powinny się pojawić nowe definicje analizowanych pojęć. Celem artykułu jest przedstawienie możliwych do wprowadzenia w tak krótkim czasie zmian tych definicji, z uwzględnieniem wymogów sformułowanych przez Trybunał Konstytucyjny. Optymalną koncepcją realizacji zaleceń Trybunału jest zdefiniowanie budowli i budynku w załącznikach do ustawy, z podaniem ich symboli statystycznych.

Kierunki unijnej polityki klimatycznej wymuszają rozwój energetyki opartej na źródłach odnawialnych. Odpowiedzią na wyzwania w zakresie redukcji paliw kopalnych jest rozwój energetyki rozproszonej. Celem artykułu jest udzielenie odpowiedzi na trzy kluczowe pytania: Czy aktualny stan prawny stwarza wystarczające warunki do rozwoju energetyki rozproszonej w Polsce? Czy istnieją bariery ograniczające rozwój energetyki rozproszonej? Czy forma spółdzielni energetycznej i klastra są adekwatne do rozwoju energetyki rozproszonej? Punktem wyjścia była krytyczna analiza aktów prawnych oraz literatury przedmiotu. Uzyskane wyniki skonfrontowano z wywiadami przeprowadzonymi w spółdzielniach energetycznych oraz badaniami ankietowymi przeprowadzonymi w dolnośląskich gminach. Przeprowadzona analiza wykazała, że nadal istnieją bariery ograniczające rozwój energetyki rozproszonej. W opracowaniu sformułowano wnioski de lege ferenda wskazujące pożądane kierunki zmian mających na celu rozwój energetyki rozproszonej w Polsce.

W praktyce zamówień publicznych zawierane są umowy ramowe. Mogą one zostać zawarte z jednym lub większą liczbą wykonawców. Istotą tej umowy jest określenie ram przyszłej współpracy zamawiającego z wykonawcami na podstawie umów realizacyjnych. Jednak zamawiający nie ma obowiązku udzielenia zamówienia na podstawie umowy ramowej, a wykonawcy nie mają roszczenia o zawarcie umowy realizacyjnej. W publikacji poddano analizie udzielenie zamówienia publicznego po przeprowadzeniu postępowania konkurencyjnego. Celem artykułu jest zbadanie, czy przy procedurze konkurencyjnej wykonawcom przysługuje odwołanie.

Artykuł analizuje przepisy wprowadzone do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, regulujące nowy instrument planistyczny, jakim jest plan ogólny gminy. Instrument ten zastępuje dyskusyjne rozwiązanie polegające na obligatoryjnym przyjęciu w każdej gminie niewiążącego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, którego ustalenia były wiążące przy sporządzaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Brak wymogu uchwalenia miejscowych planów powodował jednak, że w znacznej mierze zagospodarowanie przestrzenne konkretnych nieruchomości określane było w decyzji o warunkach zabudowy. Nowe rozwiązania dokonują istotnej zmiany, ustalenia planu ogólnego gminy mają być bowiem wiążące zarówno przy opracowywaniu planu miejscowego, jak i wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy. Celem artykułu jest zbadanie, czy nowe rozwiązania przyczynią się do zapewnienia ładu przestrzennego na terenie gmin.

„Zalety” technologii rozproszonych rejestrów a rozporządzenie pilotażowe DLT

The aim of the DLT Pilot Regime is to allow for the development of crypto-assets that qualify as financial instruments and for the development of distributed ledger technology. This development is sought, among other things, by allowing some DLT market infrastructures to be temporarily exempted, under certain conditions, from some of the specific requirements of Union financial services legislation that could otherwise prevent operators from developing solutions for the trading and settlement of transactions in crypto-assets that qualify as financial instruments. Distributed ledger technology is often presented as revolutionary technology that will change the future. This paper will examine to what extent each of the indicated in this article 'advantages' of DLT is implemented by the DLT Pilot Regime. Such analysis allows us to assess how DLT-friendly this Regulation is.

Celem rozporządzenia pilotażowego DLT jest zezwolenie na rozwój kryptoaktywów, które kwalifikują się jako instrumenty finansowe, i rozwój technologii rozproszonych rejestrów. Rozwój ten ma być umożliwiony między innymi dzięki tymczasowemu zwolnieniu, pod pewnymi warunkami, pewnych infrastruktur rynkowych opartych na DLT z niektórych szczególnych wymogów unijnych przepisów dotyczących usług finansowych, które mogłyby w przeciwnym razie uniemożliwić operatorom opracowywanie rozwiązań w zakresie obrotu kryptoaktywami kwalifikującymi się jako instrumenty finansowe i rozrachunku transakcji związanych z takimi kryptoaktywami. Technologia rozproszonych rejestrów jest często prezentowana jako rewolucyjna technologia, która zmieni przyszłość. W niniejszym artykule przeanalizowano, w jakim stopniu każda ze wskazanych w tym artykule „zalet” DLT jest wdrożona w ramach rozporządzenia pilotażowego DLT. Taka analiza pozwoli ocenić, do jakiego stopnia to rozporządzenie jest przyjazne tej technologii.

W artykule autorki poszukiwały odpowiedzi na pytanie, jakie cechy stanowią o największych odrębnościach postępowania o przyznanie dofinansowania w stosunku do postępowania administracyjnego jurysdykcyjnego. Wykorzystały do tego metodę formalno- -dogmatyczną. Niniejszy zabieg był niezbędny, by sformułować tezę o braku konieczności nowelizacji przepisów postępowania w sprawie wyboru projektu współfinansowanego ze środków UE. Jednakże interwencji ustawodawcy wymaga sposób zaskarżania rozstrzygnięć w toku postępowania. Można także sformułować wniosek, iż dychotomia w sposobie zaskarżenia w obu rodzajach postępowania nie sprzyja zasadzie równości stron obrotu gospodarczego, a ustanowienie jasnych reguł odnoszących się do zaskarżania czynności podjętych w takich postępowaniach mogłoby wzmocnić konstytucyjne prawo do sądu. Owa dychotomia polega tym, że istnieją dwa odrębne reżimy zaskarżania rozstrzygnięć w toku postępowania oraz po zawarciu umowy o dofinansowanie. W pierwszej kolejności należy zatem apelować do prawodawcy, by wprowadził definicję legalną umowy administracyjnej. W następnej kolejności ustawodawca powinien uchwalić takie normy prawne, które ujednoliciłyby sposób zaskarżania (w administracyjnym toku instancji, na drodze sądowoadministracyjnej albo cywilnej). Wskazanie potrzeby wprowadzenia proponowanych zmian jest głównym celem artykułu.

Wezwanie przez organ Państwowej Inspekcji Farmaceutycznej do przekazania (okazania) przez przedsiębiorcę dokumentów może być sformułowane na podstawie różnych przepisów prawa, i niekoniecznie w ramach prowadzonej inspekcji czy kontroli, co determinuje konsekwencje niezadośćuczynienia jemu. Celem glosy jest zasadniczo krytyczne odniesienie się do prezentowanej przez Naczelny Sąd Administracyjny interpretacji art. 37at ust. 8 ustawy z 6.09.2001 r. – Prawo farmaceutyczne stanowiącego jedną z podstaw prawnych do sprawowania nadzoru (dozoru), a nie jedynie inspekcji albo kontroli, reglamentowanej działalności gospodarczej przez organy Państwowej Inspekcji Farmaceutycznej.