Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego 10/2020

Inspiracją do badań przedstawionych w pracy stały się pojawiające się w ostatnim czasie postulaty nowelizacji ustawy o własności lokali w kontekście wyposażenia wspólnot mieszkaniowych w prawo do podejmowania uchwał w przedmiocie zakazu wynajmu krótkoterminowego lokali. Postulaty te argumentowano m.in. brakiem jednoznacznej regulacji dotyczącej dopuszczalności podejmowania takich uchwał, jak też brakiem odpowiednich środków ochrony praw właścicieli lokali przed naruszeniami generowanymi zjawiskiem najmu krótkoterminowego lokali. Celem artykułu jest zatem ustosunkowanie się do zasadności podnoszonych argumentów. W pierwszej kolejności przedmiotem analiz stał się problem dopuszczalności podejmowania przez wspólnoty mieszkaniowe uchwał zakazujących wynajmu krótkoterminowego lokali na gruncie obowiązujących przepisów. Dodatkowo przedstawiono również problem dopuszczalności podejmowania przez wspólnoty mieszkaniowe uchwał o zwiększeniu obciążenia właścicieli lokali, które wynajmowane są krótkoterminowo w sytuacji, gdy wpływa to na zwiększenie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej właścicieli lokali. W drugiej części artykułu badaniem objęto problematykę środków ochrony praw przysługujących właścicielom lokali na gruncie obowiązujących przepisów.

Celem artykułu jest przedstawienie postępowania mediacyjnego w sprawach gospodarczych w Chinach. U jego podstaw leżą długa historia Państwa Środka oraz specyficznie pojmowane zasady współżycia społecznego. Artykuł przedstawia rozwój postępowania mediacyjnego w Chinach oraz wartości, jakie przyświecają temu postępowaniu, nadając mu specyficzny charakter. Omówione zostały w nim zasady chińskiego postępowania mediacyjnego oraz przebieg mediacji i jej rodzaje. Na uwagę zasługuje relatywnie słabe przywiązanie do zasady praworządności na rzecz zachowania stabilności społecznej, która uznawana jest za najważniejszą w Chinach.

Ustawodawca podatkowy ma dużą swobodę w kształtowaniu obciążeń podatkowych. Nie powinno to jednak prowadzić do nieuzasadnionego różnicowania sytuacji podatników, zwłaszcza do odmiennego opodatkowania osób znajdujących się w takiej samej sytuacji. Skutkowałoby to bowiem naruszeniem zasady sprawiedliwości podatkowej. W doktrynie prawa podatkowego powszechnie uznaje się zasadę zdolności płatniczej jako fundament sprawiedliwego opodatkowania. Ustawodawca powinien poszukiwać indywidualizacji osobistej sytuacji podatnika, aby pobór podatku nastąpił z uwzględnieniem możliwości poniesienia tego ciężaru.

Przedmiotem opracowania jest sprawdzenie realizacji założenia sprawiedliwego opodatkowania na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Zakres badawczy obejmuje zasady wyodrębniania źródeł przychodów, a następnie różnicowania opodatkowania dochodu. Badanie pokazuje, że zasada zdolności płatniczej nie jest uwzględniania przez ustawodawcę w procesie kształtowania dochodu, a tym samym indywidualnego obciążenia podatkowego. Prowadzi to do niesprawiedliwego opodatkowania już w układzie horyzontalnym (sprawiedliwość pozioma).

Współcześnie nie ma już takiej dziedziny, do której nie wkroczyłyby nowoczesne — bo dalekie od tradycyjnych (papierowych) — elektroniczne metody gromadzenia, przechowywania i przekazywania danych, informacji oraz dokumentów. W zakresie tzw. elektronicznej komunikacji pomiędzy rozmaitymi podmiotami, istotne znaczenie odgrywają rozwiązania techniczne, urządzenia teleinformatyczne oraz narzędzia programowe, o których mowa w treści ustawy z 18.07.2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną. Środki komunikacji elektronicznej, bo o nich mowa powyżej, znajdują swoje zastosowanie również w postępowaniach zmierzających do udzielenia zamówienia na realizację roboty budowlanej, dostawy czy innej określonej usługi. Ustalenie konkretnej roli i znaczenia środków komunikacji elektronicznej w postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego jest celem niniejszego artykułu.

Za poprawne działanie urządzeń IoT odpowiada zainstalowane w nich oprogramowanie. Może ono nie tylko zawierać luki, ale i ukryte przed nabywcą elementy lub może nie obejmować jakichkolwiek mechanizmów zapewniających cyberbezpieczeństwo. To sytuacja skrajnie niebezpieczna dla każdego użytkownika, również profesjonalnego. W artykule zaprezentowano obowiązujące regulacje w zakresie odpowiedzialności producentów za braki i błędy w oprogramowaniu, przybliżając istotne luki w zakresie ochrony nabywców z sektorów B2B i B2A. W konkluzjach, wskazując na celowość rozszerzenia obowiązujących na rynku konsumenckim regulacji dotyczących produktów niebezpiecznych, zawarto postulaty de lege ferenda.

Artykuł stanowi analizę inicjatywy Komisji Europejskiej dotyczącej wprowadzenia nowego, komplementarnego narzędzia do przepisów unijnego prawa konkurencji. Inicjatywa ta ma być jednym ze środków dostosowujących prawo i politykę konkurencji do realiów nowoczesnej gospodarki. Nowe narzędzie miałoby umożliwić Komisji prowadzenie badań rynkowych w zakresie problemów strukturalnych związanych z konkurencją, z możliwością narzucenia przedsiębiorcom środków zaradczych. W artykule przedstawiono uwagi dotyczące podstawy prawnej inicjatywy, wyboru odpowiedniego wariantu oraz kwestii związanych z zasadą proporcjonalności i środków zaradczych. Postulowane jest wypracowanie rozwiązania, które eliminowałoby luki w egzekwowaniu przepisów przy jednoczesnym zachowaniu jasnych ram prawnych i zapewnieniu skutecznej kontroli sądowej.

Niniejszy artykuł — przygotowany na kanwie rozważań Sądu Najwyższego — porusza sporne zagadnienie zakresu związania interpretatora wyrażoną w materiałach procesu legislacyjnego wolą faktycznego prawodawcy. Opierając się na prawno-faktycznym tle skierowanego do SN pytania prawnego, związanego z potrzebą wykładni jednej z epizodycznych ustaw z zakresu prawa rolnego, autor zmierza do twórczego rozwinięcia myśli i motywów przedstawionych w glosowanej uchwale. Celem artykułu pozostaje bowiem ustalenie, jaką rolę mogą pełnić materiały legislacyjne w procesie wykładni prawa. Dlatego rozbudowując początkowo argumentację SN związaną bezpośrednio z egzegezą spornych regulacji, autor uwypukla funkcjonalną i systemową racjonalność zajętego przez SN stanowiska interpretacyjnego. Kolejno zaś, opierając swoje rozważania na argumentach teoretycznoprawnych i konstytucyjnych, dochodzi do konkluzji, że choć materiały legislacyjne mogą być pomocne w procesie wykładni prawa, to jednak powinny one stanowić co najwyżej subsydiarny wzorzec interpretacji. Toteż powołanie się na nie nie może przełamywać jednoznacznych wyników wykładni językowej, funkcjonalnej i systemowej.