Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego 07/2021

Polityka wynagrodzeń i raport wynagrodzeń w spółkach publicznych

Due to the amendment to the Act of 29 July 2005 on public offering, conditions governing the introduction of financial instruments to organized trading, and listed companies introduced by the Act of 16 October 2019, a new obligation was imposed in listed companies on the shareholders' meeting to adopt a remuneration policy and the supervisory board to draw up a remuneration report. The first issue to be considered in this paper will be selected aspects concerning the adoption of a remuneration policy by the shareholders' meeting and its implications for the remuneration system of members of the management board and supervisory board, as well as its implications for concluding contracts with management board members. The second issue will concern the remuneration report with respect to liability towards the company.

Na podstawie ustawy z 16.10.2019 r. zmieniającej ustawę z 29.07.2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, na spółki publiczne nałożono nowy obowiązek w postaci przyjęcia przez walne zgromadzenie uchwały w sprawie polityki wynagrodzeń oraz obowiązek sporządzania przez radę nadzorczą sprawozdania o wynagrodzeniach. Celem artykułu jest przedstawienie wybranych aspektów związanych z podejmowaniem uchwały przez walne zgromadzenie w sprawie polityki wynagrodzeń i jej skutków w zakresie systemu wynagradzania członków zarządów i rad nadzorczych oraz zawierania umów z członkami zarządów. Przedstawiona także zostanie problematyka sporządzania sprawozdania z wynagrodzeń i związanej z tym odpowiedzialności.

Celem artykułu jest sprawdzenie, czy przyjęcie w decyzji wymiarowej wydanej w postępowaniu odwoławczym innej kwalifikacji prawnej stanu faktycznego niż przyjęta w decyzji wydanej w pierwszej instancji, prowadzące do zmiany materialnoprawnej podstawy rozstrzygnięcia, narusza zasadę dwuinstancyjności postępowania podatkowego. „Sprawą podatkową” rozstrzyganą decyzją wymiarową jest ustalenie lub określenie wysokości zobowiązania podatkowego. W konsekwencji zmiana kwalifikacji prawnej stanu faktycznego i będąca jej konsekwencją zmiana podstawy prawnej rozstrzygnięcia odwoławczego nie prowadzi do zmiany sprawy podatkowej — tzn. utraty jej tożsamości. Taka decyzja organu odwoławczego nie narusza konstytucyjnego prawa podatnika do odwołania ani zasady dwuinstancyjności.

Jawność stanowi jedną z zasad zamówień publicznych. Jej realizacja umożliwia zainteresowanym dokonywanie czynności sprawdzających w ramach tzw. społecznego kontrolowania. Sprowadza się do realizacji obowiązków publikacyjno-informacyjnych podmiotu zamawiającego, obejmuje również dostęp do dokumentacji postępowania, w tym protokołu oraz umowy o udzielenie zamówienia publicznego. Określeniu zasad udostępnienia zawartości umowy oraz jej znaczenia w ramach społecznego kontrolowania jest poświęcone niniejsze opracowanie.

Przedmiotem rozważań niniejszego artykułu jest zagadnienie  mieszanej zdolności upadłościowej, którego istota,  w ogólności rzecz ujmując, sprowadza się do możliwości  wszczęcia (w okolicznościach wskazanych w art. 8  i 9 pr.up.), na wniosek wierzyciela, postępowania upadłościowego  względem osoby fizycznej nieprowadzącej  działalności gospodarczej, gdy zasadą jest wszczynanie  takiego postępowania wyłącznie na wniosek dłużnika.  Ta konstrukcja prawa na gruncie stanu prawnego  sprzed 24.03.2020 r. budziła uzasadnione kontrowersje  zwłaszcza co do tego, czy w tym samym czasie legitymacja  do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości przysługiwała  zarówno wierzycielowi, jak też dłużnikowi. Kolejną  dyskusyjną kwestią była ewentualna kolizja wniosków  składanych jednocześnie przez wierzyciela i dłużnika.  Czy zatem któryś z tych wniosków korzystał  z pierwszeństwa, czy też oba stanowiły wspólną podstawę  wszczęcia postępowania upadłościowego? Celem artykułu  będzie próba odpowiedzi na pytanie, czy problemy,  jakie w przedmiotowym zakresie stwarzał dotychczasowy  stan prawny, są aktualne na gruncie zmienionego  24.03.2020 r. prawa upadłościowego. W artykule zostanie  wykorzystana metoda formalno-dogmatyczna i historyczna.

Celem niniejszego artykuł jest zbadanie sprzeczności  z prawem jako przesłanki odpowiedzialności członka  zarządu za szkodę wyrządzoną spółce. Głównym punktem  odniesienia dla tych rozważań jest orzecznictwo,  w którym wymaga się wskazania przez spółkę „konkretnego”  przepisu naruszonego przez członka zarządu.  W artykule wywodzi się, że takie ujęcie budzi istotne  trudności teoretyczne i praktyczne związane z dokładnym  określeniem prawidłowego zachowania członka  zarządu. Jednocześnie z analizy wynika, że orzeczenia  najczęściej odnoszą się do powyższego wymogu w szczególnym  kontekście, tj. w sprawach dotyczących naprawienia  szkody wyrządzonej spółce przez niestaranne zachowanie  członka zarządu. W konkluzji artykuł kwestionuje  zasadność omawianego wymogu.

Przedmiotem artykułu jest analiza zmian w ustawie  o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, dokonanych  ustawą nowelizującą z 11.09.2019 r., w zakresie  jednego z najważniejszych środków prawnych — zarzutu.  Celem artykułu jest natomiast weryfikacja nowelizacji  pod kątem intencji projektodawcy, który chciał  zwiększyć efektywność postępowania egzekucyjnego  w zakresie rozpatrywania zarzutów, zabezpieczyć zobowiązanego  oraz ułatwić pracę organowi egzekucyjnemu  i wierzycielowi. Głównym tego przejawem ma być fakt,  że ciężar rozpatrywania zarzutów od 30.07.2020 r., czyli  od dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej, spoczywa  na wierzycielu. Autorki w swoim artykule badają, czy  nowelizacja rzeczywiście wpłynęła pozytywnie na  usprawnienie procedury wnoszenia zarzutu.

Prosta spółka akcyjna to nowy typ spółki kapitałowej  w prawie polskim, który ma stanowić alternatywę  głównie dla spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.  Przepisy dotyczące tej spółki przewidują m.in. zakaz  nabywania przez nią akcji własnych oraz określone wyjątki  od tego zakazu. Celem artykułu jest analiza nowego  unormowania dotyczącego nabywania akcji własnych.  Generalna ocena przepisów dotyczących nabywania  akcji własnych przez prostą spółkę akcyjną jest  co do zasady pozytywna, mimo kilku drobnych uchybień.  Autor stawia jednak tezę, że niewłaściwe jest  utrzymanie jako reguły zakazu nabywania akcji własnych.  Zasadne byłoby pominięcie tego zakazu i poprzestanie  na wskazaniu przesłanek dopuszczalnego  nabycia akcji własnych.

Przedmiotem glosy jest analiza orzeczenia NSA dotyczącego  charakteru prawnego opłaty za wychowanie  przedszkolne dzieci wnoszonej przez ich opiekunów  prawnych. Opłata ta została obecnie ukształtowana  jako danina o charakterze publicznoprawnym. Jednak  mimo takiej kwalifikacji w dalszym ciągu aktualne jest  pytanie, czy powstaje ona z mocy prawa, czy konieczne  jest wydanie decyzji określającej jej wysokość. Każda  z tych kwalifikacji pociąga za sobą określone działania  organów gminy. W przypadku pierwszej konieczne  jest określenie wszystkich jej elementów w aktach  ustawowych lub aktach prawa miejscowego.  W przypadku drugiej konieczne jest wydanie indywidualnej  decyzji określającej jej wysokość. W opracowaniu  oceniono oba stanowiska, wskazując na ich  mankamenty, oraz zaproponowano rozwiązanie.